Een manifest geboren in stilte

“Zingen is twee keer bidden,” zei kerkvader Augustinus. Dat zingen veel uitwerkt in ons, is bekend. Vaak minder bekend zijn de verhalen die tot liederen hebben geleid. Zoals het verhaal achter Dit is onze God (Opwekking 886), een van de meest gezongen nieuwe Opwekkingsliederen.

Het zaadje voor het oorspronkelijke, Engelstalige lied This is our God werd ruim tien jaar geleden al geplant. Aanbiddingsleider Phil Wickham uit San Diego had een afspraak met zijn dokter omdat hij al een tijdje stemproblemen had. De uitkomst van een onderzoek was slecht nieuws. Er groeide een poliep op zijn stembanden die operatief verwijderd moest worden. Het kon, zo waarschuwde de arts, ervoor zorgen dat Phils stem niet meer hetzelfde zou zijn. Hij mocht na de operatie een maand lang niet spreken of zingen. Vier weken totale stilte.

Voor Phil Wickham waren dat zware weken. Niet alleen vanwege alle emoties die door hem heen gingen. Angst, onzekerheid en frustratie waren aan de orde van de dag. En het onthulde nog iets diepers: Phil voelde zich waardeloos zonder zijn stem. “Ik merkte hoezeer ik mijn identiteit ontleende aan wat ik op een podium deed als zanger”, zegt hij. “En niet alleen als zanger; mijn waarde als persoon had ik zelfs gekoppeld aan zingen. Het voelde alsof de grond onder mijn bestaan was weggezakt.”

Identiteit

Alsof dat nog extra benadrukt moest worden, moest Phil een reeks optredens en evenementen afzeggen. De organisatoren van een ervan vroegen hem om een statement te schrijven wat ze aan het publiek konden voorlezen. Een goed idee, vond Wickham. En dus trok hij zich terug in een kamer en staarde hij naar een blanco document, klaar voor inspiratie. Op dat moment kreeg hij een sms van de organisator, die hem nog iets wilde meegeven: “Het thema van onze conferentie is identiteit.”

Het was of alles om hem heen stil bleef staan. Met een brok in de keel en tranen in zijn ogen las Phil het nog eens. Identiteit. En in die stilte, met zijn ogen op het woord, klonk een vraag, zo helder alsof hij gesteld werd door iemand die naast hem zat.

“Wie ben Ik?”
Phil wist Wie het vroeg. En omdat hij zijn stem nog niet mocht gebruiken, antwoordde hij in zijn hart:
“U bent mijn Vader.”
Weer klonk een vraag:
“En wat ben jij daardoor?”
Nu rolden de tranen vrijuit over zijn wangen.
“Dat maakt mij uw kind.”

Op dat moment, in de stilte, was Phil zich bewust van Gods liefde als nooit tevoren. God had hem aangeraakt op een manier die hij nu een geestelijke aardverschuiving noemt. Terwijl de tranen over zijn wangen rolden, wist hij dat er iets fundamenteels veranderd was.

Manifest

“Mijn identiteit was van zoveel afhankelijk geweest. En als er iets veranderde in mijn wereld, dan had dat invloed daarop. Maar vanaf dit moment werd het anders. Welke identiteit ik mezelf ook aan wil meten, voorop staat dat ik Gods kind ben. Hij houdt van ons. Hij redt ons. Ik had tijdens de weken in stilte regelmatig gebeden om hulp, maar nu werd het een gebed van verwachting. Depressie werd vreugde. Vragen werden aanbidding. Frustratie werd hoop. De operatie bleek wonderwel geslaagd en ik kon veel eerder dan verwacht weer zingen. Dit is waarom ik uiteindelijk This is our God schreef.”

‘Uiteindelijk’ was een paar jaar later, toen een lawine van nieuwsberichten, onrust op sociale media en berichten uit zijn naaste omgeving weer op Wickham afkwam. Wereldcrises en oorlog, de coronacrisis, sociale onrust in de Verenigde Staten: de wereld om hem heen leek meer dan ooit los zand te zijn onder zijn voeten. Nu besloot Phil om de openbaring van jaren eerder woorden te geven in een lied. “Dit lied wilde ik schrijven alsof dit het enige zou zijn wat je kon zeggen in een situatie. Een manifest. Een statement van wat wij delen in geloof. Het ontroert me als ik bedenk hoe mensen dit hardop zullen zingen in aanbidding. Echte aanbidding ontstaat niet als wij nóg geestelijker zijn of nóg meer ons best doen. Echte aanbidding komt uit ons hart als antwoord op hoe Hij zich openbaart aan ons.
Ik vergeet zo vaak hoe groot God is. Ik moet mezelf regelmatig herinneren aan zijn liefde, zijn genade, zijn macht en zijn beloften. Dat gebeurt nu in de coupletten.”

Vertaling

Sander Nijbroek die samen met zijn vrouw het aanbiddingsduo Sander & Angela vormt, ging de uitdaging aan om een Nederlandse vertaling van het lied te maken. “Ik stond daarbij eigenlijk voor een keuze” vertelt hij. “Ik kon ervoor kiezen om het gevoel van het lied te vangen in de vertaling en het Nederlands zoveel mogelijk inpassen in hoe het lied loopt, of ik kon de boodschap echt laten staan. Toen ik This is our God hoorde, wist ik dat ik zo letterlijk mogelijk bij deze boodschap wilde blijven. Want hij is zo krachtig: de muren die neergingen. De reuzen die geveld werden. Een lied dat ons er niet alleen aan herinnert wie Jezus is, maar ook aan wat Hij gedaan heeft. Het lied is heel groots. Heroïsch. Heel Amerikaans in de opzet, maar het past daardoor bij wat Phil zingt. De muziek helpt het verhaal vertellen.”

Phil Wickham besloot de gelegenheid aan te grijpen om die ene boodschap die hij in de stilte hoorde, als een manifest op te schrijven in een lied. Zijn identiteit staat vast omdat God is wie Hij is. Een lied dat geboren werd in stilte, werd een statement voor iedereen die zich Gods kind weet.

886 – Dit is onze God

Muren van schuld en zonde hielden ons vast;
een gevangenis waaruit geen mens ontsnapt.
Maar Hij kwam, en Hij stierf, Hij stond op
en de muren vielen neer.

Er waren ooit reuzen genaamd dood en graf,
ze stonden als bergen op ons levenspad.
Maar Hij kwam, en Hij stierf, Hij stond op
en de reuzen vielen neer.

Refrein:
Dit is onze God.
Dit is wie Hij is: Hij houdt van ons.
Dit is onze God.
Dit is wat Hij doet: Hij redt ons.
Hij droeg het kruis, versloeg het graf.
Laat de schepping vol ontzag
zingen voor Hem, Koning Jezus.

Ken je die angst nog die je adem stal;
geloof zo zwak, gebeden zonder kracht.
Maar Hij hoorde, ieder woord, elke gedachte.
Zie het altaar in de wildernis,
het laat ons zien hoe goed en trouw Hij is.
Geen moment schoot Hij tekort.
Hij laat ons nooit meer los.

(Refrein)

Wie trok mij op uit de put? Hij alleen, Hij alleen.
Wie droeg mijn zonde en schuld?
Niemand anders dan Jezus.
Wie trok mij op uit de put? Hij alleen, Hij alleen.
Wie droeg mijn zonde en schuld?
Niemand anders dan Jezus.
Wie redde mij van het graf? Jahweh, Jahweh.
Wie krijgt de glorie en dank? Niemand anders dan Jezus.
Wie redde mij van het graf? Jahweh, Jahweh.
Wie krijgt de glorie en dank? Niemand anders dan Hij.

(Refrein)

Hij droeg het kruis, versloeg het graf.
Laat de schepping vol ontzag
zingen voor Hem, Koning Jezus.

Psalm 49:1-4, Jesaja 53:4-6 | Oorspr. titel: This is our God
Tekst & muziek: Brandon Lake / Joseph Barrett / Phil Wickham Steven Furtick | Ned. tekst: Sander Nijbroek
© Brandon Lake Music / Music by Elevation Worship Publishing Capitol CMG Genesis / Housefires Sounds / Phil Wickham Music Simply Global Songs / Adm. by Small Stone Media

Leon van Steensel