“God raakt je aan op de toppen van je leven, maar ook in je diepe dalen”

“Op meerdere momenten in mijn leven ben ik diep geraakt door Gods Geest, zowel op de toppen als in de diepe dalen. Het zijn momenten dat Hij mij optilde en opbouwde.”

Interview met Jannica van Barneveld, een van de hoofdsprekers tijdens de Pinksterconferentie.

Jannica van Barneveld (33) ziet ernaar uit om te spreken op de Pinksterconferentie. “Ik houd van Opwekking en van de conferentie.” Het is voor Jannica niet de eerste keer dat ze op het podium in de grote tent staat. “Ik maak deel uit van het Mozaiek worshipteam en daarmee had ik al eens de aanbidding geleid tijdens de Pinksterconferentie. Maar verder kwam ik er eigenlijk nooit omdat ik actief was in de jongerentent, als spreker en als aanbiddingsleider. Dit keer kom ik een heel weekend met mijn gezin. Ik zie er echt naar uit om daar te zijn als deel van het sprekersteam en elkaar te bemoedigen.”

Je bent spreker in je eigen gemeente, Mozaiek in Veenendaal. Heb je altijd al spreker willen worden?

“Ja, als kind zei ik al dat ik evangelist of werker in de kerk wilde worden. Tijdens een DTS van Jeugd met een Opdracht deelde iemand een beeld dat hij van God kreeg voor mij, namelijk dat God mijn stembanden zou gaan gebruiken. Zingen heb ik altijd veel gedaan maar spreken heb ik nooit direct als een verlangen of roeping ervaren. Totdat iemand anders het een aantal jaar later letterlijk zo benoemde bij mij. Toen was het blijkbaar de tijd. Kort daarna heb ik voor het eerst gesproken in een jeugddienst en ben nooit meer gestopt met spreken.”

Voor je werk train je ook andere sprekers. Wat motiveert jou daarin?

“Ik werk sinds anderhalf jaar als trainer voor het Sermon Movement Center en ik vind het fantastisch mensen te trainen die het verlangen hebben om te spreken. Ik help ze om te bouwen aan een krachtige preek met mooie Bijbelse beelden, en met de juiste lichaamshouding en stemgebruik. Het is mooi om sprekers te zien groeien in techniek maar ook in wat ze van zichzelf laten zien, wat hen bijvoorbeeld zelf raakt in een bepaald Bijbelverhaal. Toehoorders worden meer geraakt als ze zien en horen dat je relatie met God echt is. Ik geniet ervan om het beste uit sprekers te halen. En ik vind het ook mooi dat steeds meer vrouwen gaan spreken. Ze zijn vaak nog beter dan mannen in staat om dicht bij hun eigen gevoelp en dat van hun toehoorders te komen. Ik leer er zelf ook veel van, door anderen te trainen.”

Tijdens de Pinksterconferentie staat het thema ‘Diep geraakt’ centraal. Wat heb je zelf met dit thema?

“Er zijn heel veel momenten in mijn leven dat ik diep geraakt werd door Gods Geest, zowel op de pieken als in de diepe dalen van mijn leven. Dat begon bij mij al op jonge leeftijd. Dat ben ik later pas gaan beseffen toen iemand mij vroeg wanneer ik tot geloof was gekomen.
Eerst dacht ik: ik weet eigenlijk niet anders dan dat ik gelovig ben. Maar toen herinnerde ik me een gesprek met mijn oma, met wie ik een goede band had. Ze was vol van de Heer en haar ogen twinkelden als ze over God sprak. Ik was nieuwsgierig naar die twinkeling en toen vertelde ze dat Jezus in haar hart woonde. Ze zei: ‘Bij Jezus ben je thuis. Je mag alles aan Hem vertellen en je mag Hem in je hart verwelkomen.’
Ik ben dat gaan doen. Alles besprak ik met God, ik deelde mijn vragen en geheimen met Hem. Daarna begon er iets te veranderen. Ik kon niet meer stoppen met spreken over Jezus en ik wilde bidden in de wc en Bijbelstudie houden met vriendinnen op het schoolplein. Er gebeurde echt iets bijzonders waarvan ik later besefte dat ik de doop met de Heilige Geest had ontvangen. Het was geen specifiek moment dat het gebeurde, maar gewoon omdat ik mijn hart met God ging delen.”

Je noemde ook de diepe dalen in je leven als moment dat je diep geraakt werd. Hoe ging dat?

“Ja, ook dan kan Gods Geest je diep raken, is mijn ervaring. Bijvoorbeeld toen ik in 2016 een jaar lang last had van een burn-out. Op het moment dat het iets beter met mij ging, ging ik met het worshipteam van Mozaiek naar een groot worshipevenement in Engeland. Het was een prachtig weekend met veel worship, en ik ging er met een verlangend hart naar toe. Na een jaar van stilte, verdriet, pijn en teleurstelling verlangde ik naar een aanraking van God. Een bevestiging dat God van mij hield.
Tijdens een aanbiddingsdienst ging plotseling de vreugde van God door de zaal. Mensen gingen lachen en raakten helemaal vervuld met de Heilige Geest. Het was zo mooi en ik dacht: dit is het, dit is voor mij, dit heb ik nodig en ik strekte mijn armen uit: raak me aan, Heer. Maar er gebeurde niets, dat was zo frustrerend. Toen merkte ik dat God tegen mij zei: ‘Jannica, kijk om je heen.’ Iets verderop stond een vrouw met precies dezelfde houding als ik: verlangend strekte ze haar armen uit. Ook zij ervoer het niet, zag ik. God vroeg me om naar haar toe te gaan, maar ik luisterde niet. Wat zou ik nou tegen haar moeten zeggen? Maar toen gingen mijn voeten branden, ik kon niet stil blijven staan en moest over stoelen heen klimmen om bij die vrouw te komen. Ik wist nog steeds niet wat ik moest zeggen. Dus ik zei maar gewoon eerlijk: ‘God stuurt mij naar jou. Hij hoort je en Hij ziet je.’ Voor haar was dat precies wat ze nodig had, het was een heel bijzondere ervaring.
Vanaf dat moment veranderde alles voor mij. Ik wist wat God tegen me wilde zeggen: ‘Hoe diep je ook zit, mijn reis met jou stopt nooit, Jannica. Ik wil jou gebruiken. Jij voelt je hopeloos maar Ik vind jou bruikbaar. Altijd.’ Dat voelde als een nog grotere aanraking dan waar ik om gebeden had. Ik had gedacht dat iedereen geraakt werd en dat God mij oversloeg, maar dat was helemaal niet waar. Vanaf dat moment kon ik God alleen nog maar prijzen. Het was mindblowing en ik ging inzien dat je kunt denken dat God afwezig is in de diepe dalen, maar Hij is er wel. Hoe pittig het leven op deze wereld ook is, ik ben niet van deze wereld. Ik ben onderdeel van Gods koninkrijk, een hemelbewoner.”

“Een ander moment waarop God mij raakte toen ik in een diep dal zat, was na mijn levertransplantatie. Vier jaar geleden kreeg ik te maken met acuut leverfalen en heel veel mensen hebben in die periode voor mij gebeden. In christelijk Nederland leefde mijn situatie heel erg. En toen er op het laatste moment een donorlever voor mij was, werd dat gezien als een wonder.
Maar ik ervoer het niet als een wonder. Ik lag in het ziekenhuis, met pijn, vol hechtingen en met de lever van iemand die was overleden. Ik ervoer een gigantische error in mijn hoofd. Dit was niet hoe ik God had leren kennen, waarom liet Hij dit gebeuren? Ik heb het echt uitgeroepen naar God.
Op momenten dat ik spreek over lijden en vertel over wat ik heb meegemaakt, moedig ik mijn toehoorders ook aan om het uit te roepen naar God. Durf brutale vragen te bidden. Nu weet ik het even niet meer, God, wat is hiervan het doel? Zelf heb ik na verloop van tijd antwoord gekregen op mijn vragen, door middel van een lied. En achteraf zie ik dat God altijd heeft geweten dat dit zou gebeuren in mijn leven en dat Hij stappen met mij nam naar dat moment toe.
Ik zie ernaar uit om dit te delen tijdens de Pinksterconferentie, hoe God je diep kan raken op de toppen van je leven maar ook in je diepe dalen. Ik geloof echt dat dit een conferentie wordt waarin heel veel mensen diep geraakt zullen worden door de Heilige Geest.”

Jannica van Barneveld spreekt op zaterdagavond 4 juni in de grote samenkomsttent op het hoofdterrein.