Hoe kun je je eerste liefde terugkrijgen?

Wie net tot geloof is gekomen is vaak vol passie en vuur, als iemand die net verliefd is geworden. Helaas raken velen hun eerste liefde ook weer kwijt, of verliezen het geloof helemaal.

Als voorganger was ik aanwezig bij een van de huiskringen van onze gemeente in Roosendaal. De kringleider was iemand die al heel lang christen was en dat ook wel graag liet merken. Er was ook een echtpaar dat nog maar net in de gemeente kwam. De avond was nog maar nauwelijks begonnen toen de vrouw mij vroeg: “Sinds ik bewust de Heer Jezus volg en in de gemeente kom heb ik een gevoel alsof ik verliefd ben; echt, het lijken wel vlinders in mijn buik. Is dat vreemd, Henk?” Voor ik ook maar iets kon zeggen gaf de kringleider antwoord: “Ja, dat hadden mijn vrouw en ik vroeger ook en dat gaat vanzelf weer over.” Waarmee hij het enthousiasme van de vrouw in de kiem leek te smoren. Prachtig toch, die eerste liefde? Fysiek is het vaak makkelijk uit te leggen wat er gebeurt: je wordt verliefd en je wilt zoveel mogelijk tijd met elkaar doorbrengen, je wilt elkaar zien en genieten van elkaars aanwezigheid. Uit ervaring weet ik dat het moeilijk was om afscheid te nemen van mijn eerste liefde; ik heb heel wat trams gemist en ben talloze keren te laat thuisgekomen.

De Bijbel spreekt ook over de eerste liefde (Openbaring 2:4), en Opwekkingslied 560 bezingt de geestelijke eerste liefde:

Mijn eerste liefde doet vuur oplaaien,
ik voel zijn krachtige gloed in mij.
Want Hij ontstak daar een vlam van passie,
zijn warme liefde gloeit op in mij.
En ik bezing mijn geliefde in de nacht,
zodat Hij weet dat ik ’s morgens op Hem wacht.

Dit lied van Stuart Townend is een heerlijke, vrolijke melodie en een prachtige muzikale uiting van die eerste liefde.

Bemoedigend

Het gaat niet bij iedereen op dezelfde manier maar ik ben getuige geweest van heel wat bekeringen. Mensen die een keuze maakten om Jezus te volgen; zij kochten een (grote) bijbel, bezochten trouw de diensten van hun gemeente of kerk, memoriseerden teksten, lazen geloofsopbouwende boeken en tijdschriften, getuigden tegenover anderen. Hun passie en toewijding waren soms jaloersmakend. Ze leken inderdaad ‘verliefd’ te zijn en als er goede begeleiding was, zag je hoe deze mensen ook groeiden als discipelen. Ik vind het ontzettend bemoedigend als ik bijvoorbeeld tijdens de Pinksterconferentie mensen tegenkom die meer dan vijftig jaar geleden deel waren van onze gemeente of jeugdgroep.
Maar dat geldt jammer genoeg niet voor alle mensen met wie we optrokken in die gemeente. Als Nelly en ik wel eens naar oude foto’s kijken, dan zien we mensen die – soms al lang – geen deel meer zijn van een gemeente en zelfs helemaal niets meer met het geloof hebben. Helaas zien wij dat ook in onze eigen families of directe omgeving gebeuren.

Gelijkenis

Hoe krijg je die eerste liefde weer terug? Die passie en toewijding? Die vraag is niet los te koppelen van de vraag hoe je het kwijt kunt raken. Een simpel antwoord als: “Dat komt door de zonde”, vind ik wel erg kort door de bocht en onbevredigend. Wat mij persoonlijk raakt is de gelijkenis van de zaaier en het zaad. In deze gelijkenis in Lukas 8 maakt Jezus duidelijk wat er gebeurt als mensen dit zaad ontvangen: Het zaad is het woord van God. Het zaad op de weg, dat zijn zij die geluisterd hebben, maar daarna komt de duivel en die graait het woord weg uit hun hart, om te voorkomen dat ze worden gered door te geloven. Het zaad op de rotsachtige bodem, dat zijn zij die het woord vol vreugde aannemen wanneer ze het horen, maar het schiet geen wortel; voor het moment geloven ze, maar als ze op de proef worden gesteld, worden ze afvallig. Het zaad dat tussen de distels valt, dat zijn zij die wel geluisterd hebben, maar door zorgen en rijkdom en de genoegens van het leven worden ze gaandeweg verstikt, zodat ze geen vrucht dragen. Het zaad in de vruchtbare grond, dat zijn zij die met een goed en eerlijk hart naar het woord hebben geluisterd, het koesteren en door standvastigheid vrucht dragen (Lukas 8:11-15 – NBV21).
Eerlijk gezegd vond ik deze gelijkenis vroeger best confronterend, maar door de jaren heen ben ik tot de conclusie gekomen dat Jezus het niet duidelijker had kunnen zeggen. De vier soorten zaad zijn een reëel beeld van het navolgen van Jezus en laten ook zien waarom mensen de eerste liefde kunnen kwijtraken.

Uitgeblust

Vele wateren kunnen de liefde niet uitblussen en rivieren spoelen haar niet weg (Hooglied 8:7). Wanneer je deze prachtige poëtische woorden leest, dan is het bijna niet voor te stellen, maar toch gebeurt het: de liefde van gelovigen voor de Heer wordt wel degelijk uitgeblust en als het ware weggespoeld. Hoewel ieder mens zijn eigen verantwoordelijkheid heeft, zijn er verschillende redenen die een uiterst negatief effect kunnen hebben op gelovigen: conflicten in de gemeente, kerkscheuringen, leiders die op moreel gebied falen en zondigen, vrienden of familie die je in de steek laten. Deze en nog vele andere oorzaken kunnen ertoe leiden dat gelovigen uitgeblust hun eerste liefde kwijtraken. Als gelovigen – en zeker ook als wij anderen mogen leiden – hebben wij een geweldige opdracht én uitdaging. Een uitdaging die Paulus schreef aan zijn jonge vriend Timotheüs: … wees voor de gelovigen een voorbeeld in wat je zegt, in je levenswijze, in liefde, geloof en zuiverheid (1 Timotheüs 4:12b – NBV21).

Herstel

De gemeente in Efeze was best een bijzondere gemeente, een gemeente waar veel gebeurde en ook een voorbeeldgemeente. Wie de brief van Paulus aan de gemeente leest, raakt onder de indruk van hoe zij functioneert. In Openbaring 2 schrijft Jezus een brief aan deze gemeente. Hij prijst hen om de moeilijkheden die ze verdragen hebben, de volharding die ze getoond hebben, dat zij zich om zijn naam hebben ingespannen en niet moe zijn geworden. Een prachtig compliment … en toch ontbrak er een belangrijk element: Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven (Openbaring 2:4 – NBV21).
Inmiddels ben ik 57 jaar getrouwd met mijn eerste liefde en zorg ik dat de vuilniszakken buiten staan, ruim ik de vaatwasser in (en uit), laat ik geen vuile sokken slingeren, help ik stofzuigen en doe ik nog veel andere dingen om haar te helpen. Dat is mooi om te doen, maar wat haar het meest blij maakt, is als ik haar vertel dat ik: “vandaag nog veel meer van haar hou dan gisteren, maar minder dan morgen, want dan is het nog weer meer” (vrij naar een lied van The Beatles).
Eigenlijk is het precies eender met onze eerste liefde voor de Heer. Het is mooi en belangrijk om dingen te mogen doen, om actief te zijn in de gemeente of ander christelijk werk. Maar waar het echt om draait, is dat wij Jezus liefhebben en dat laten blijken door ons gebed, door onze lofprijs en aanbidding, door liefde voor zijn Woord en door onze trouwe toewijding aan Hem én aan de gemeente of kerk waar we deel van zijn.
En wat moet je doen als je echt weer dat gevoel van die eerste, mooie, ontspannen liefde wilt ervaren? Jezus vertelt het aan de gemeente in Efeze én aan ons: Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Kom tot inkeer en doe weer als vroeger (Openbaring 2:5a – NBV21). Overigens is het bij de vrouw met de vlinders in haar buik – Goddank – niet overgegaan. Samen met haar man is ze trouw de Heer blijven volgen.

Herstel mijn eerste liefde, die ik ooit had voor U,
want ik wil van U houden, nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden, zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht, die nooit meer weg zal gaan.
(tekst en muziek van Marcel en Lydia Zimmer)

Henk Dik