Verlangen, verwachten en toch vrede hebben!

God geneest, en dat geloven en verlangen we. Toch kan God onze gebeden ook anders verhoren dan wij verwachten. Het is genade als we ook daar vrede mee hebben.

Eén van de hoogtepunten tijdens de jaarlijkse Pinksterconferentie is de zondagavond; het is de avond waarop na een tijd van aanbidding en een inspirerende boodschap ruim de tijd genomen wordt om voor zieken te bidden. In het verleden spraken op deze avond onder andere Kees Goedhart, Martin Koornstra en David de Vos. Dit jaar bemoedigde Jirska Alberts met haar preek en haar persoonlijk getuigenis de ruim 11 duizend aanwezigen in de grote samenkomsttent om de harten op God te richten en Hem te vertrouwen als de verhoorder van gebeden.
In het verleden lag op deze avond de nadruk op het gebed voor de zieken; nu wordt het de gebedsdienst genoemd omdat vanaf het podium en door de medewerkers van het ministryteam (nazorg) niet alleen voor zieken gebeden wordt maar ook voor een veelheid aan andere noden.

Getuigenissen

Het is altijd weer heel mooi om op deze avond persoonlijke getuigenissen te horen van mannen en vrouwen die op deze avond of in de gebedsdiensten tijdens vorige Pinksterconferenties door God zijn genezen of aangeraakt. In de juli-/augustuseditie van Opwekking Magazine staat het getuigenis van Johan Wattel die zeven jaar (!) geleden tijdens de Pinksterconferentie door de Heer genezen werd.
Ook dit jaar getuigden mensen van genezing en we hoorden ook verhalen van mensen die deze dienst via de livestream meegemaakt hadden en thuis door God werden aangeraakt. Een vriendin van ons in het oosten van Duitsland vertelde ons dat zij in 2023 tijdens deze dienst had meegebeden voor haar hartritmestoornissen en sinds dat moment geen last meer heeft gehad. Jammer genoeg is er op de avond zelf niet altijd voldoende gelegenheid om iedereen aan het woord te laten, maar we moedigen mensen aan om hun getuigenis op te sturen zodat we deze kunnen publiceren in ons magazine of op de website.

Verlangen

Deze getuigenissen van genezing, maar ook de andere verhalen hoe Gods Geest gewerkt heeft tijdens de kinderprogramma’s, in de Bijzondere Mensen Tent, bij de Youth en de Teenzone, in de samenkomsttent, bij de seminars, tijdens de Sing-in en op de velden maken dat we als medewerkers, vrijwilligers en bestuur kunnen instemmen met de woorden uit het pelgrimslied Psalm 126:2b en 3: De HEERE heeft grote dingen bij hen gedaan! De HEERE heeft grote dingen bij ons gedaan, daarom zijn wij verblijd.
Vanaf het allereerste begin is dit het verlangen vanwaaruit de conferentie wordt georganiseerd: dat door de prediking van Gods Woord en de werking van de Heilige Geest mensen aangeraakt zullen worden, Jezus gaan volgen en dienstbaar zullen zijn in kerken en gemeenten. Dit verlangen wordt gedeeld door al onze sprekers, aanbiddingsleiders en medewerkers op de eerdergenoemde terreinen. Eigenlijk verandert dan zo’n gewoon stuk grasveld in de polder tot een gigantisch tentendorp en ervaren velen het als ‘een huis van God’. Paulus noemt dat ‘huis van God’: de gemeente van de levende God, zuil en fundament van de waarheid (1 Timotheüs 3:15).

Verwachten

De tienduizenden bezoekers komen met persoonlijke verwachtingen, voor lichamelijke of geestelijke noden, voor hun kinderen of andere familieleden en het is goed om met een verwachtend hart te komen. Zo was het ook in de tijd van Jezus! Mensen zochten Hem op, reisden Hem achterna, klommen in bomen en op daken om Hem te zien of Hem aan te raken.
Dit is wat wij ook vandaag mogen verwachten als de kerk gaat of blijft doen wat Jezus in de eerste plaats aan zijn discipelen opdroeg – maar ook aan ons! Marcus 16:15-18 was en is de Grote Opdracht: En Hij zei tegen hen: Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie aan alle schepselen. Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden, maar wie niet geloofd zal hebben, zal verdoemd worden. En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: in Mijn Naam zullen zij demonen uitdrijven; in vreemde talen zullen zij spreken; slangen zullen zij oppakken; en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden; op zieken zullen zij de handen leggen en zij zullen gezond worden.
En wat was toen, en is vandaag, het gevolg? Zij gingen overal heen om te prediken, en de HEERE werkte mee en bevestigde het Woord door de tekenen die er op volgden (vers 19).

Toch vrede hebben

In het geloof dat deze opdracht van Jezus ook voor zijn discipelen van 2024 geldt, zijn wij dankbaar voor alle kerken en bedieningen waar deze Bijbelse boodschap gebracht wordt. Tegelijkertijd is het ook onze opdracht om zorg te dragen voor hen die lichamelijk (nog) niet genezen zijn en daar soms ook heel lang voor bidden. Op 8 september is het de Nationale Ziekendag – dan wordt er stilgestaan bij wie leeft met een chronische ziekte of beperking.
Deze mensen, deze broeders en zusters, zijn er ook in onze kerken en gemeentes, in onze familie- of vriendenkring en zij hebben ons gebed en onze steun nodig. Ook Paulus worstelde met een onduidelijke, maar chronische kwaal en vroeg aan de lezers van zijn brieven: Bid voor mij! Het is daarom ongehoord en on-Bijbels om tegen deze mensen bijvoorbeeld te zeggen dat “ze meer geloof moeten hebben” of dergelijke opmerkingen.
Heel wat toegewijde gelovigen hebben door de eeuwen heen geworsteld met lichamelijke problemen en ook met chronische ziekten en beperkingen. Ontroerend zijn hun getuigenissen hoe zij ondanks deze belemmeringen toch de vrede van God hebben ervaren. Veel van de mooiste geloofsliederen die wij zingen zijn niet ontstaan op een zonnige zondagmiddag, maar geschreven in de grootste pijn, in de diepste nood. Denk aan mensen zoals Fanny Crosby (1820-1915) over wie wij eerder schreven in de serie Geloofsgetuigen in Opwekking Magazine en ook het getuigenis van zangeres Kinga Bán (1981-2019).

Het levensverhaal van Paulus, van alles wat hij in zijn leven en bediening heeft meegemaakt, staat niet alleen in het boek Handelingen. Juist in zijn brieven aan de gemeentes – meestal in de slot- of groetwoorden – bemoedigt hij zijn lezers. Een prachtig voorbeeld van ‘toch vrede hebben’ lezen we in de brief aan de gemeente in Filippi: Jullie moeten blij zijn, omdat jullie bij de Heer horen. Ik zeg het nog eens: Weest altijd blij. Laat iedereen merken dat jullie vriendelijk zijn. En bedenk goed: De Heer is dicht bij ons. Maak je geen zorgen, maar vraag God alles wat je nodig hebt. Bid tot God, wat er ook gebeurt. En dank hem altijd. Dan zal God zijn vrede aan jullie geven. Dat is een vrede die geen mens ooit gekend heeft. Die vrede zal jullie gevoel en jullie gedachten beschermen tegen alle kwaad. Want jullie horen bij Jezus Christus. (Filippenzen 4:4-7 Bijbel in Gewone Taal).

Gedragen door een leger van bidders
Sherin Stout (33) is zes jaar oud wanneer bij hem de ziekte auto-immuunhepatitis wordt geconstateerd. Deze zeldzame aandoening zorgt ervoor dat zijn lichaam antistoffen aanmaakt tegen eigen levercellen. Sherin ligt wekenlang in het ziekenhuis met zijn biddende moeder aan het bed.
Inmiddels werkt hij tijdens de Pinksterconferentie als kok. Wat is er gebeurd sinds die periode in het ziekenhuis? Sherin: “In het ziekenhuis kreeg ik allerlei onderzoeken en mijn arm was blauw van de prikken. Omdat mijn aandoening zeldzaam is, hadden de dokters geen idee hoe ze mij moesten behandelen. Ze dachten dat ik niet oud zou worden.” Het zijn angstige momenten waar Sherin en zijn familie doorheen gaan. Maar bang voor de dood? Nee, dat zijn ze niet geweest.
“In het ziekenhuis had ik gesprekken met mijn moeder over de dood. Ik vertelde mijn moeder: ‘Als ik sterf, dan wil ik voor Jezus knielen.’ Hoe jong Sherin ook is, hij getuigt van Jezus. Dat is nooit veranderd. Sherin: “Als ik terugkijk op die periode voel ik me gedragen. Mijn ouders, broers, kerkleden en de Opwekkingsfamilie heeft al die tijd voor mij gebeden. En dat doen ze nog steeds. Een ‘leger’ van geloofsvrienden staat om me heen.’
Sherin worstelt nog iedere dag met zijn ziekte. “Volgens de dokters is het onmogelijk dat ik mijn fysieke werk als kok aankan. Hoe prachtig is het dan dat ik een ‘normaal’ leven kan leiden! Mijn verhaal is allesbehalve een succesverhaal. Ik ben, ondanks alle gebeden, nooit genezen van mijn ziekte. Ik bezocht genezingsdiensten, maar mijn ziekte bleef. En toch heeft Jezus mij aangeraakt. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik mijn focus op Hem houd. God staat boven mijn ziekte en dat is de kracht van al die jaren trouw gebed.
Wanneer we God iets vragen, dan doet Hij altijd wat. Je mag erop vertrouwen dat je nooit met lege handen blijft staan. Maar het kan wel zijn dat God je iets anders geeft dan je verwacht.”
Een jarenlange training van dankbaarheid, zo ervaart Sherin zijn leven. “God heeft mijn leven aangeraakt en dat wil ik doorgeven aan mensen die in een vergelijkbare situatie zitten. God is er in elke situatie bij. Blijf op Hem vertrouwen!”

Henk Dik
Henk Dik is bestuurslid van Opwekking, ook was hij ruim 25 jaar voorgaand oudste van de Evangelische Gemeenschap Roosendaal.